Kapitalizm söz konusuyken, yüksek oranlı bir GSYH (milli gelir) artışına rağmen, önemli toplum kesimlerinin yoksullaşması gayet olağandır. Zira, kapitalizm dahilinde büyüme, sermayenin büyümesidir ve sermayenin büyümesi de asla bir toplumsal refah artışı anlamına gelmez… Fakat hepsi bu kadar da değil, kapitalizm dahilinde sermayenin büyümesi aynı zamanda doğa tahribatı da demektir… Başka türlü söylersek, kapitalizm dahilinde üretici güçlerin gelişmesi, aynı zamanda yıkıcı güçlerin de ‘gelişmesidir’… Gerçi kapitalizmin yaratıcı yıkıcılık olduğu da söylenir ama şimdilerde artık yıkıcılığı çoktan yaratıcılığının önüne geçmiş bulunuyor.
Büyümenin kutsanmasının bir nedeni daha var: Eğer ekonomik büyüme denilen belirli bir oranın altında kalırsa, ekonomi asgari düzeyde bile büyüyemezse, dış borçları yönetmek, (çevirmek) mümkün olmaz… Bu, kredi açan küresel tefecileri de kaygılandıran bir şeydir… Siz küresel oligarşinin ekonomik ve finansal kurumlarının sözcülerinin büyümeyi niye kafaya taktığın sanıyorsunuz… Kredi derecelendirme kurumlarının kaygıları boşuna değil…
Aslında büyüme söylemi, burjuva ilerleme ideolojisinin derin çekirdeğidir… Söylemin özü de şudur: İlerde her şey iyi ve güzel olacak… İlerdeki güzel günler için bu de bugünün zorluklarına, kötülüklerine, acılarına katlanmak, sabretmek gerekir… Bunlar gelecekteki güzel günler için ödemek zorunda olduğumuz bedeldir… Aslında bu, geleneksel ideolojinin söylediğinden özde farklı değil… Geleneksel ideoloji de bu fani dünyanın geçici olduğunu, asıl ebedî mutluluğun öteki dünyada, ölümden sonra mümkün olduğunu, vazetmiyor muydu?
İnsanlığın ve uygarlığın içine sürüklendiği bugünün dünyasında artık kapitalizm dahilinde bir çözüm olmadığının bilinmesi gerekiyor. Bize dayatılan bu sefil tablodan çıkmak da ancak kapitalizmden çıkmakla mümkün olabilir… Eğer geç kalınırsa geriye kurtarılacak pek bir şey kalmayabileceğinin de bilinmesi kaydıyla…
Dünyalılar
